zuwanken
| Morphologie: | zu|wank|en | 
| Grammatikangaben: | Wortart: Verb | 
|  | intransitiv | 
|  | lautet nicht ab | 
|  | Partizip II mit sein | 
|  | Präfix: zu | 
|  | 
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:  
zuwanken
- Form(en):  
zugewankt, 
zuwanken, 
zuwankte, 
zuwankest, 
zuwankst, 
zuwankten, 
zuwanktet, 
zuwanke, 
zuwankend, 
zuwanket, 
zuwanktest
 
[sw. V.; ist]: wankend auf jmdn., etw. zugehen: er kam auf mich zugewankt.