Anpicken
| Morphologie: | an|pick|en | 
|  | an|pick|en | 
anpicken
| Morphologie: | an|pick|en | 
| Grammatikangaben: | Wortart: Verb | 
|  | Partizip II mit haben | 
|  | lautet nicht ab | 
|  | transitiv | 
|  | Präfix: an | 
|  | 
| Pragmatikangaben: | gebr: österr. | 
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:  
anpicken
- Form(en):  
angepickt, 
anpicken, 
anzupicken, 
anpicktet, 
anpickest, 
anpickst, 
anpickte, 
anpicktest, 
anpicke, 
anpickend, 
anpicket, 
anpickt, 
anpickten
 
[sw.V.] (österr.): a) festsitzen, angeklebt sein [ist]: das Blatt pickt an; b) an-, festkleben [hat]: er hat den Henkel wieder angepickt.