konturieren
| Morphologie: | kont|ur|ier|en | 
| Grammatikangaben: | Wortart: Verb | 
|  | Partizip II mit haben | 
|  | lautet nicht ab | 
|  | transitiv | 
|  | 
| Pragmatikangaben: | etym: lat. | 
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:  
konturieren
- -ung-Form von:  
Konturierung
- Form(en):  
konturiert, 
konturierten, 
konturierte, 
konturieren, 
konturierter, 
konturiertes, 
konturierenden, 
konturiertem, 
konturierende, 
konturierendes, 
konturiere, 
konturierend, 
konturier, 
konturiertet, 
konturieret, 
konturiertest, 
konturierest, 
konturierst
Konturieren
| Morphologie: | kon|tur|ier|en | 
|  | kont|ur|ier|en | 
 
[sw.V.; hat] (bildungsspr.): in Umrissen zeichnen: eine Figur k.; Ü einen Begriff schärfer k.