Einkellern
| Morphologie:
| ein|kell|er|n |
einkellern
| Morphologie:
| ein|kell|er|n |
| Grammatikangaben: |
Wortart: Verb |
|
| Partizip II mit haben |
|
| lautet nicht ab |
|
| transitiv |
|
| Präfix: ein |
|
|
Relationen zu anderen Wörtern:
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:
einkellern
- -ung-Form von:
Einkellerung
- Form(en):
eingekellert,
eingekellerten,
einkellern,
einkellert,
eingekellerte,
eingekellerter,
einkellerte,
einkellertest,
einkellere,
einzukellern,
einkelleret,
einkellernd,
einkellerten,
einkellertet,
einkellerest,
einkellerst
[sw.V.; hat]: im Keller als Wintervorrat anlegen, unterbringen: Kartoffeln, Kohlen e.