anbellen
| Morphologie:
| an|bell|en |
| Grammatikangaben: |
Wortart: Verb |
|
| transitiv |
|
| Partizip II mit haben |
|
| lautet nicht ab |
|
| Präfix: an |
|
|
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:
anbellen
- Form(en):
anbellen,
angebellt,
anbellt,
anbellte,
anzubellen,
anbellten,
anbelle,
anbelltet,
anbellend,
anbellest,
anbellst,
anbelltest,
anbellenden,
anbellet
[sw.V.; hat]: bellende Laute gegen jmdn., etw. ausstoßen: der Dackel bellte ihn, das Denkmal, den Mond an.