antrauen
| Morphologie:
| an|trau|en |
| Grammatikangaben: |
Wortart: Verb |
|
| Partizip II mit haben |
|
| lautet nicht ab |
|
| transitiv |
|
| Präfix: an |
|
|
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:
antrauen
- Form(en):
angetrauten,
angetraut,
angetraute,
angetrauter,
angetrautes,
antrauen,
antraut,
antrauten,
antrautet,
antrauest,
antraust,
antraute,
antrautest,
antraue,
anzutrauen,
antrauend,
antrauet
[sw.V.; hat] (veraltend): mit jmdm. verheiraten: der [ihr] angetraute Ehemann.