hochkriechen
| Morphologie:
| hoch|kriech|en |
| Grammatikangaben: |
Wortart: Verb |
|
| Partizip II mit sein |
|
| lautet ab |
|
|
| Pragmatikangaben: |
gebr: ugs. |
| gebr: ugs. |
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:
hochkriechen
- Form(en):
hochkriecht,
hochkriechen,
hochkroch,
hochzukriechen,
hochgekrochen,
hochkrochen,
hochkriechenden,
hochkriechender,
hochkrocht,
hochkröchen,
hochkriechest,
hochkröchet,
hochkriechst,
hochkrieche,
hochkrochst,
hochkriechend,
hochkröche,
hochkröchest,
hochkriechet
[st.V.; ist] (ugs.): nach oben, in die Höhe kriechen: den Hang h.; Ü in ihm kroch die Kälte hoch.