anfunken
| Morphologie:
| an|funk|en |
| Grammatikangaben: |
Wortart: Verb |
|
| Partizip II mit haben |
|
| lautet nicht ab |
|
| transitiv |
|
| Präfix: an |
|
|
Links zu anderen Wörtern:
- Grundform:
anfunken
- Form(en):
angefunkt,
anfunken,
angefunkte,
anzufunken,
angefunkten,
angefunktem,
anfunkt,
anfunke,
anfunkend,
anfunket,
angefunkter,
anfunkten,
anfunktet,
anfunkest,
anfunkst,
anfunkte,
anfunktest
Anfunken
[sw.V.; hat]: durch Funkspruch anrufen: einen Truppenteil, den Taxikollegen a.